Home

Art, Books & Coffee

Gedicht op goed geluk

Mededelingen

Evenementen

Archief

De enige astronaut is Laika

Ik snap niet waarom het niet langer mijn droom is
een astronaut te worden. Toen ik nog jonger was
kende ik alle sterren uit mijn hoofd en waar
aan de hemel ze stonden. Als ik nu mijn ogen sluit
loop ik dagen lang in vochtige straten verre tuinen
niet te weten waar ik heen ga of waar ik vandaan kwam.
ik stap op stenen slaap onder bomen en eet brood
op het schooldak, terwijl liefde de afstand is die nooit
dichtbij genoeg komt om me aan te raken.

In de ruimte daarentegen is het droeve altijd
aan de buitenkant, want het heeft geen tijd
binnen in je te zijn. Het moet lichtjaren maken,
kometen bezoeken en Volans, de vliegende vis,
leren zwemmen in vacuüm. Er is niemand.
Dat betekent: wie er is,
zal je horen.

En wil je weer thuiszijn, dan ben je er al: open de deur
van je shuttle. Terwijl je eet in de stilte van zoemende motoren,
omringd door het stof van de maan, kun je ondersteboven
gaan slapen, terwijl de liefde ieder moment opnieuw
wordt geboren:

overal, als een oneindig heelal
van mogelijkheden.

Uit: Man met hoed – 2022 – Uitgeverij Pluim

Foto: © Frank Ruiter / NRC